Vaak roep ik ‘pluk de dag’!
Als geen ander weet ik hoe betrekkelijk het leven is. Het kan zomaar veranderen van de één op de andere dag. Je dagelijkse ritme, je toekomstplannen, je gewoontes, alles ligt overhoop. Afgelopen week twee mensen om mij heen die een dierbare verloren hebben. Je leeft met ze mee voelt hun verdriet. Vreugde en verdriet heel dicht bij elkaar. Dan sta je weer even stil bij ‘pluk de dag’. Ik heb zelfs Carpe Diem op mijn raam gemaakt, van dat plastic wat je op het raam kan plakken. Ik vond het destijds zo toepasselijk en dat is het nog steeds iedere dag.
Ik probeer mezelf iedere dag af te vragen ‘waar werd ik blij van vandaag’. Heel soms heb je van die dagen dat je veel keren blij bent. Afgelopen weekend bijvoorbeeld was ik aan het videobellen met mijn kleinzoon. Als je dat gezichtje ziet en hij roept oma….. dan word ik echt wel heel blij. Mijn zwager werd verrast door een muzikale serenade van duo Sister Sister, dat maakte me blij omdat hij genoot én omdat ik blij word van die muziek. Ook werd ik heel blij van alle complimenten over onze veranda. Jan heeft de hele zomervakantie doorgewerkt om de veranda nog mooier te maken. We kunnen er nu in de zomer lekker koel zitten en in de winter overdekt en warm. Ik ben zó trots op hem.
Tegelijkertijd borrelen er dan ook weer allemaal nieuwe ideeën in me op. Zoals je wellicht op mijn websitepagina gelezen hebt ben ik een multipassionata/multipotential, ik noem het liever een multitalent. Dat houdt in dat je meerdere talenten hebt die nogal uiteen kunnen lopen maar op een bepaalt moment weer samenkomen. Zo leerde ik voor kok, heb ik o.a. een dierenwinkel gehad, ben ik IT consultant/projectmanager en manager van duo Sister Sister om maar een paar uiteenlopende carrière stappen te noemen. Terugkomend op die die ideeën die borrelen; er is er eentje die ik graag wil delen. Terwijl Jan en ik in de veranda zitten en we rondkijken omdat het nu echt bíjna af is zeg ik ‘nu kunnen we in de winter ook iets organiseren voor meer dan 15 personen omdat het groter geworden is en overdekt’. Jan knikt alleen maar want hij weet onderhand ook wel dat er dan nog iets achteraan komt. ‘Hoe leuk zou het zijn om hier een kerstdiner te organiseren’ zeg ik hem ‘en er moet natuurlijk wel muziek bij’. Lekker eten en muziek, de ideale combi volgens mij. Dan kan ik mij weer eens helemaal uitleven in de keuken. Met uitzondering van de reguliere avondmaaltijden, die van mij ook restaurantwaardig moeten zijn, is het al even geleden dat ik voor een gezelschap gekookt heb, ik denk zo’n half jaar geleden. Én er is weer een goede reden om muziek in de tuin te hebben. Dus de ideale combi dacht ik zo. Jan knikt bevestigen, dat vat ik op als een ja. Dan kruip ik achter mijn laptop en ontwerp een mooie kerstkaart en dan ook maar meteen een pagina maken voor op de website waar mensen zich kunnen aanmelden.
Samen met mijn dochter, die koken in de genen heeft en serveerster geweest is, gaan we een viergangen diner maken en tussen de gangen door kunnen de gasten luisteren naar live muziek van onder andere duo Sister Sister. De opbrengst van dit diner is voor de stichting L’aurarts. Zo kunnen we in 2020 weer artiesten uitnodigen voor de tuinconcerten, het singer-songwriter weekend bekostigen en voor ondernemers en creabea’s leuke workshops organiseren. Kortom veel dingen om blij van te worden.
Dan komt in zo’n idee weer zoveel samen, koken (kok), organiseren en plannen (projectmanagement), websitepagina maken (IT), muziek (management duo Sister Sister) en ondernemerschap (o.a. dierenwinkel) en dat alles voor de stichting L’aurarts waar ik de voorzitter van ben.
Ander cliché waar ik blij van wordt is mijn glas is altijd half vol. Ik ben een ras-optimist. Ontplooi (nieuwe) activiteiten en probeer anderen te motiveren om leuke en mooie dingen te doen. Als coach/mentor is dat wel een prettige eigenschap. Hoe fijn is het dat je als coach/mentor iets kan vertellen over wat je hebt meegemaakt, waar je de fout in bent gegaan zodat een ander ervan kan leren. Daarbij schuw ik het niet om met een beetje zelfspot terug te kijken op die leerzame momenten uit mijn leven. Zo vertelde ik onlangs aan één van de mensen die ik coach hoe ik 2,5 kilometer achter schapen aan heb gerent op een doorgaande weg om ze te vangen, ze waren ontsnapt. Tijdens het rennen zag ik (eindelijk) leven in de buurt, een paar huizen voor mij. Ik riep ‘Help! Ze zijn ontsnapt! Drie mannen blokkeerde de weg voor het schapen en samen hebben we ze in een afgesloten stuk weten te drijven. Het moraal was dan ook dat je tijdig hulp inschakelt als je het niet alléén kunt, dat je vooruit moet denken waar ‘het schaap’ heen kan, om zo hulp in te schakelen. Want als je achter schapen aanrent, kun je blijven rennen tot je een ons weegt; ze voelen zich opgejaagd en zullen voor je uit blijven rennen.
Voor mij persoonlijk was het grootste leerpunt: ´Ik ben geen dierenmens´. Ik begrijp ze niet, ze kunnen me niet zeggen wat ze wel of niet willen en ik snap hun ‘gebarentaal’ niet. Ik ben er overigens ook niet in geïnteresseerd. Enige voordeel van het schapenavontuur was dat ik 2,5 kilometer heb hardgelopen. Dat had ik in jaren niet gedaan. De persoon die ik coach kon erom lachen en begreep het moraal, daar werd ik dan weer blij van.
Dus wat er ook op je weg komt, een obstakel of een mooie rode loper, ‘pluk de dag’ en vraag jezelf af waar jij blij van wordt.