LEF = gewoon doen!

Eén van mijn passies is mezelf uiten.
Is dat een passie dan? Voor mij wel!
Of het nu een blog is, een vergadering voorzitten, een boek schrijven of op het podium staan, ik hou ervan. Dingen vertellen die me bezig houden, mijn kennis delen en mensen in contact brengen door te vertellen wat je voor een ander kan betekenen. In LEFWIJF2 schreef ik mijn verhaal over hoe je het anders kan doen, als de standaard route niet werkt. Door mezelf te uiten hoop ik ook anderen te inspireren. Het was een mooi proces om mee te doen aan een boek waarin 50 vrouwen beschrijven wat zij hun LEF moment vinden. Nadat het boek uitkwam las ik de verhalen, ook leerde ik de vrouwen persoonlijk kennen bij verschillende evenementen, dát inspireert mij. Het is niet gemakkelijk om te reflecteren en dan je verhaal op te schrijven. Maar deze vrouwen hebben het wel gedaan. LEF is voor mij dan ook gewoon doen!

Tijdens één van de LEFWIJF events werd ik op het podium uitgedaagd vragen te beantwoorden die Lucinda Douglas, (host, samensteller LEFWIJF boeken én netwerkgoeroe) aan mij stelde. Het was een interview naar aanleiding van mijn deelname aan LEFWIJF2 waarbij het spontaan in me opkwam dat ik mijn dochter ook een plekje gunde in deze mooie LEFWIJFserie. Op dat podium vroeg ik mijn dochter om samen een verhaal te schrijven in LEFWIJF3, en ze zei ‘JA’. In de auto voelde ze zich wel een beetje voor het blok gezet. “Mam, ik ben niet zoals jij” zei ze in de auto. “Klopt”, zei ik toen “Maar we gaan het gewoon doen!”.

Stukje uit het verhaal LEFWIJF3

Net als met het bedrijf wat we hebben brengen dit soort dingen ons meer samen, we moeten overleggen en onze gedachtes uiten. Komen tot overeenstemmingen en kunnen elkaars krachten bundelen maar ook onze sterke kanten inzetten voor een gezamenlijk doel. Zij heeft veel meer geduld als ik, is bescheiden, zij is beter in het mooi maken en inpakken maar bovenal is ze een fijn persoon om bij te zijn. Wat ze lastig vind is lastige telefoongesprekken, zoals opdringerige vertegenwoordigers, klanten die niet op tijd betalen en zo. Soms doe ik het voor haar, andere momenten zet ik haar voor het blok om het zelf te doen, want daar leer je van.

Het verhaal wat we schreven voor LEFWIJF3 is ook zo’n voorbeeld van ga het maar gewoon doen. Terwijl zij als puber er als een berg tegenop zag om alleen met de trein te reizen, vond ik haar wel oud genoeg om dat alléén doen. Ik had er alle vertrouwen in dat ze dat kon. Ze deed het en wat was ik trots op haar. Dat ben ik nog steeds, als ik zie hoe zij groeit door het gewoon maar te doen. Zij is mijn LEFWIJF!

Er is een korte video opgenomen over de band met mij, opvoeden en ze beantwoordt de vraag “hoe doe je dat nu met je eigen zoon?” of luister naar de podcast die opgenomen werd voor het boek.


Nu de verbouwing al een heel eind opschiet komt het leukste deel, de inrichting. Ook dat is een vorm van uiten. Nu zijn Jan en ik niet echt doorsnee en hebben wij het geluk dat we van dezelfde dingen houden qua inrichting. We hoeven dus niet naar het programma ‘Weer verliefd op je huis’. Dit is wel een programma waar we graag naar kijken maar ook ‘De grote verbouwing’ waar we inspiratie opdoen. Eerder maakte Jan al zelf een kast in de Mondriaan stijl (linker foto).

De kleuren uit die kast willen we graag terug laten komen in het interieur. In één van die tv programma’s zagen wij een zwart plafond en muren. Het effect vonden we zo gaaf dat we dit zelf ook willen in onze woonkamer. Ook al hebben we het goed doordacht, het is wel lastig om het weer wit te maken als het toch niet blijkt te bevallen en een grote investering, Dan gaan we op zoek naar een tijdelijke oplossing om zo toch te kijken of het ons bevalt. Aan de muren en op het plafond hebben we nu spanvlies aangebracht, dit wordt normaal gesproken in de bouw gebruikt als tussenlaag. De vloer hebben we knalrood gemaakt en de overige zaken wit geverfd. Het is allemaal tijdelijk zodat we kunnen proeven van de sfeer en vooral finetunen voordat we het definitief gaan doen. Kortom gewoon DOEN!